श्री. आर.सी.सोनावणे मुख्याध्यापक काशीराम सदा माळी माध्यमिक विद्यालय भामेर ता.साक्री.जि.धूळे
!! हीच वचारधारा मनात जवत, सव गु जनां ना सादर णाम कन, हायकू लया या वटवृ ाया सावलीस आले ला एक छोटासा पी आज नरोप दे यास उभा आहे . आता इथे बसले या ये क वायाची अवथा ही सासरी जाणाया नववधू माणे झाले ली आहे . ये काची शरीरे जरी इथे असली तरी मने मा, जु या मृ तना जागेकरयात गु ं ग झाले ली आहे त. खरं च ! कती अवमरणीय होता हा वास ! शाळे त पाचा इये त मायासारया मातीया गोळयाचे आगमन झाले . या मातीया गोळयाला कधी े माचा पश दे ऊन तर कधी शे पी दात तावू न सु लाखू न एका मू तचे प दले ते ये थील शकां नी ! पाचवीपासू न जशी माझी शाररीक उं ची वाढली तशी मानसक उं चीही वाढली. माया गु जनां नी फ अयासातील वषयां शीच माझी मै ी जमवली नाहीतर, जगात कसे वागायचे , हे दे खील शकवले . अवया सहावषात यासु रवं टां चे पां तरफु लपाखरातझाले . सु रवं टां चे झाले पाख, सवलागले भरायामा. नवे जग,नवआशा, शोधघे याचीजबरमनषा।
याचशाळे ने लावले वळण, यां वरचढू यशाचीचढण॥
हे वळण लावयासाठ, गु जनां नी अवरत क घे तले . शकां नी आमया अानावर यां या ानाचा, अनु भवाचा, सं कृ तीचा ले प दला. मनाया कोया करकरीत पाटवर समते चे , ममते चेधडे गरवले . आण आज ती पाट ानरनां नी शगोशग भरले ली आहे . शतीशवाय आयु य हणजे होकायं ाशवाय जहाज..! हणू नच, आमया जीवनाचा कटपतं ग न होयासाठ याने े माने शतीचाहीडोसपाजला. हे सवकरतानायां नीये कवायाला एकाचमापाततोलले नाही.ये कदगडातीलदे वशोधू नयां वरसचारां चे घाव घातले .आणयादगडालायाया,याया गु णवै शयामाणे दे वाचे पदले . उदाहरणचायचं झालं तरनटराजाया मु तलाहीआकारमळाला.शाळे ने फ शार वाया चीच रास नमाण के ली नाही, तर उकृ कलाकार व उमोम खे ळाडू हीनमाणके ले . माया मनात आज ं जी घालत आहे त ती शाळे तील ायाने , नाटयवाचने , एकां कका बसवणे , दशनाचे ते , वृ व पधा ते सकार. इतके च काय, मायासाठ सव श पणाला लावणारे माझे गु जन. ते ज कणे ...ते हरणे ..! मवाला पै लू पडले ते इथे च. कां हीस घडण.... कां हीस बघडणं आण सवा तशे वटतथातु हणू नदले लाआदशवाथनीपीआशवाद! शक दनी मु यायापका होताना अवया तीन-साडे तीन तासात शकां चे क, यां चे यन लात आले आण हणू नच ठरवलं क सागरात पोहयाचा आमवास दे णाया शाळे चेआभार मानयाची आजची ही सं धी ! ना तजां ना साद घालताना जु या तीजां ना अभवादन करणे , यां चे आशवाद घे णे हीच आपली सं कृ ती. हणू नच, या सं कृ तीचा पाईक असणारी मी ही काटयां माणे बोचणारीमृ तीचीफु ले मनातसाठवतशाले यवाथनीहणू नया टे जवरचेशे वटचेभाषण दे ताना मायासाठ झटणाया सव ात-अात शकां ना, शके तर कमचायां ना शतश: अभवादन करते आण प करते क, या मं दरात उभारले या पायावर माझी उम माणु सपी इमारत नकच उभीराहीलआणमायायशाचा, सकायाचा सु गं धसदै वया शाळे ला फु लीत
करे ल.शे वटालाएवढे चहणे न.... बालपणीचे दवससु खाचे , आठवतीघडीघडी आठवणनाआठवणची, वाहतोहीशदसु मनां चीजु डी. बालपणीचे सखे सोबती, आठवणनाअजु नझबती. कां हीगु जनकां हीसवं गडी, यासवा नीववधगु णां नी जशीघडवलीतशीचघडली, आयु याचीघडी. आणहणू नच, वाहलीहीशदसु मनां चीजु डी....धयवाद!!
No comments:
Post a Comment